Scheiden of blijven? als deze vraag je al een tijdje niet meer loslaat…
Je gaat steeds door allerlei golven van emoties en je weet zelf ook niet zo goed wat je ermee aan moet.
Feitelijk komt het al snel op de vraag neer: hoe ga ik hiermee om? En misschien wel de meest confronterende vraag: welk aandeel heb ik in deze situatie?
De schuldvraag voorbij
Dat is trouwens iets heel anders dan de fout bij jezelf zoeken. Het gaat niet om goed of fout en schuld of slachtoffer, het gaat erom: waarom is dit zo gekomen dat we nu hier op dit punt zijn beland met elkaar?
Als je daar voor open wilt staan, dan gaan er hele waardevolle deuren voor je open. De situatie waarin je je niet meer gelukkig voelt, leidt vaak tot veel woede, niet weten wat je ermee aan moet, weglopen en weer terugkomen en uiteindelijk beslissen: hier wil en moet ik wat mee, richting mijzelf en richting de kinderen.
Moed en vertrouwen
Dat vraagt veel moed en vertrouwen om door zo een proces heen te gaan. Maar waar een wil is, is een weg. Dat is een keuze. Als je hier begeleiding bij vraagt zorgt dat er voor dat je niet tussentijds opgeeft. Je zorgt dan dat er iemand bij dit proces betrokken is die je scherp houdt dat je dit onderzoek aangaat én die jou handvaten en richting geeft.
Het vechten gedurende de relatie – of misschien na een breuk – is het meest schadelijk voor kinderen. Het gaat helemaal niet om een schuldvraag, dat leidt alleen maar af en is misschien zelfs wel de óórzaak van veel strijd. Veel zinvoller is de vraag: wat is mijn aandeel? En wat heb ik meegenomen mijn relatie in? Wat komt uit het verleden, welke overtuigingen zijn er gedurende mijn leven in mij genesteld?
Wat kinderen doen
Kinderen gaan tussen de ouders in staan, zij willen maar één ding: mijn ouders samen zien en gelukkig zien. Dat is loyaliteit. Voor hen kan het soms jaren duren om in te zien dat ze goed zijn zoals ze zijn.
Jij kunt er in je eentje voor kiezen om te stoppen met touwtrekken ( voor touwtrekken zijn immers twee mensen voor nodig) en jij kunt er in je eentje voor kiezen om op zelfonderzoek uit te gaan. Want het mooie is: ook de antwoorden liggen namelijk in jezelf. Maar zolang we in die rijdende trein zitten van het leven en je ook nog ouder bent, dan knarst de vraag: HOE EN WANNEER DAN??
Ongemakkelijk, vinden het vaag of gek
Als jij twijfelt aan scheiden of blijven en deze gedachten je niet meer loslaten, dan is het onvermijdelijk de pijn en de kwellende gedachten aan te kijken, dat hoort er bij. Mensen zijn dat niet gewend, vinden het ongemakkelijk, vinden het vaag of gek, maar ik geloof er in dat daar echt het antwoord ligt. Je bent altijd medeverantwoordelijk. Je bent áltijd ‘aandeelhouder’. Zelfreflectie vraagt om een stapje terug te doen. Bijna iedereen heeft het vermogen tot zelfreflectie, maar vaak ontbreekt het (nog) aan de inzichten, omdat ze simpelweg nog niet zijn aangeraakt of omdat je op die rijdende (snel)trein zit.
Voorkom een (v)echtscheiding
Als je het mij vraagt durf ik te stellen dat je hiermee soms een echtscheiding kunt voorkomen. Dat vraagt wel om werk te verrichten. Handen uit de mouwen, want alleen jíj kan deze klus klaren.
En mocht een scheiding écht het enige antwoord zijn, dan kan je in ieder geval een vechtscheiding voorkomen. Kinderen hoeven niet te dupe te zijn.
Op een levensvraag als deze is een investering van 6 weken een waardevolle stap om de blik naar binnen te richten. In dit proces stel jij jezelf vragen waar je zelf niet aan denkt, omdat je op die rijdende trein van het leven zit, of omdat je weg wilt blijven van de mogelijke antwoorden. Ik kan je beloven dat het een mooi proces is, het geeft je richting, houvast en perspectief.
Kies jij hiervoor? Neem dan contact op, dan kijken we samen of dit iets voor jou is.